|
ESCHIVER, verbe |
[T-L : eschiver ; GD : eschiver1 ; AND : eschivre ; FEW XVII, 124b, 125a : *skiuhjan ; TLF : VIII, 158a : esquiver] |
I. - | Empl. trans. |
A. - | Eschiver (à) qqc. |
| 1. | "Éviter qqc. (une réalité mauvaise, néfaste, ou jugée telle)" |
| 2. | "Éviter (une chose qui menace d'arriver), empêcher qu'une chose arrive" |
| 3. | En partic. "Éviter (une chose déconseillée ou interdite par la morale, la religion, la vie sociale...)" |
| 4. | DR. Eschiver un bien gagé. "Libérer un bien des dettes qui pèsent sur lui" |
| 5. | Eschiver qqc. à qqn |
B. - | Eschiver qqn |
| 1. | "Éviter de rencontrer qqn, fuir qqn" |
| 2. | "Préserver qqn" |
| 3. | Eschiver qqn + inf. "Empêcher qqn de" |
II. - | Empl. pronom. |
A. - | "S'enfuir" |
B. - | S'eschiver de qqc. |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Pierre Cromer |
|
|