|
ALLUMER, verbe |
[T-L : alumer ; GD : alumer ; GDC : alumer ; AND : alumer ; DÉCT : alumer ; FEW XXIV, 340a : *alluminare ; TLF : II, 587a : allumer] |
I. - | "Éclairer" |
A. - | Au propre |
| 1. | Empl. trans. |
| 2. | Part. passé en empl. adj. [De la luminosité d'une matière en feu] "Éclatant, brillant" |
B. - | P. anal. |
| 1. | Empl. impers. "Faire des éclairs" |
| 2. | Allumer qqn [un aveugle]. "Rendre la vue à qqn" |
C. - | Au fig. "Éclairer, illuminer" |
II. - | "Mettre le feu à, brûler" |
A. - | Au propre |
| 1. | Empl. trans. |
| 2. | Empl. intrans. ou pronom. |
| 3. | Part. passé en empl. adj. |
B. - | P. anal. [D'un mal] |
C. - | Au fig. |
| 1. | Empl. trans. |
| 2. | Empl. intrans. ou pronom. |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|