|
EFFRONTER, verbe |
[T-L : esfronter ; GD : esfronter ; DÉCT : esfronter ; FEW III, 820a : frons2 ; TLF : VII, 769a : effronté] |
I. - | Empl. trans. "Casser le front, la tête à qqn" |
II. - | Empl. intrans. "Être impudique, impudent, sans honte" |
III. - | Part. passé en empl. adj. |
DMF 2020 - Synthèse |
Pierre Cromer |
|
|