|
ENSORCELER, verbe |
[T-L : ensorcerer ; GDC : ensorceler ; FEW XII, 121b : sors ; TLF : VII, 1190a : ensorceler] |
Empl. trans. |
A. - | Ensorceler qqn. "Jeter un sort à qqn, le soumettre à l'action d'un sortilège, l'ensorceler" |
B. - | Ensorceler qqc. "Empoisonner qqc." |
V. aussi ensorcerer |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|