|
BRANDELER, verbe |
[T-L : brandeler ; GD : brandeler ; AND : brandiler ; FEW XV-1, 246a : brand1] |
I. - | Empl. intrans. |
A. - | Au propre "Se balancer, s'agiter" |
B. - | Au fig. "Être hésitant" |
II. - | Empl. trans. "Agiter, remuer, brandir" |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|