|
AFFERMER, verbe |
[T-L : afermer ; GD : afermer ; GDC : affermer ; AND : affermer ; DÉCT : afermer ; FEW XXIV, 251b : affirmare] |
I. - | "Affermir" |
A. - | Empl. trans. |
| 1. | Au propre. "Consolider" |
| 2. | Au fig. |
B. - | Empl. pronom. |
| 1. | [D'une chose] |
| 2. | [D'une pers.] |
C. - | Part. passé en empl. adj. |
| 1. | [D'une chose] "Consolidé, affermi" |
| 2. | [D'une pers.] |
| 3. | [D'un animal] "Solide, bien portant" |
II. - | "Affirmer" v. affirmer |
A. - | Empl. trans. |
| 1. | "Déclarer, énoncer pour vrai, pour certain" |
| 2. | "Assurer qqc. avec force, fermeté, renforcer une déclaration" |
| 3. | "Confirmer qqc., certifier (qu'une déclaration est vraie), ratifier (un accord)" |
B. - | Empl. pronom. S'affermer + inf. "Affirmer + inf." |
DMF 2020 - Synthèse |
Monique Haas |
|
|