|
CONVOITER, verbe |
[T-L : covoitier ; GDC : covoitier ; AND : coveiter ; DÉCT : covoitier ; FEW II-2, 1552a : cupiditas ; TLF : VI, 133a : convoiter] |
A. - | Convoiter qqc. "Désirer ardemment qqc." ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | [un cheval] ... |
| - | [De Dieu] "Donner la préférence à" ... |
| - | Convoiter que ... |
| - | Convoiter (à/de) + inf. ... ... ... ... ... |
| Rem. Percef. I, R., c.1450 [c.1340], gloss. |
| - | Empl. abs. ... |
| - | Inf. subst. "Désir, convoitise" |
| Rem. Jourd. Blaye alex. M., a.1455, 16733. |
| - | Prov. ... ... ... |
B. - | Convoiter qqn. "Désirer amoureusement qqn" ... ... ... ... ... ... |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|