|
TARIR, verbe |
[T-L : tarir ; GDC : tarir ; DÉCT : tarir ; FEW XVII, 393a : *tharrjan ; TLF : XV, 1391b : tarir] |
I. - | Empl. trans. |
A. - | "Mettre à sec, tarir" |
B. - | P. anal. |
| 1. | "Faire cesser, arrêter (le vent)" |
| 2. | "Sécher, soigner, panser (une plaie)" |
C. - | Au fig. "Faire disparaître (un mal)" |
II. - | Empl. intrans. |
A. - | "Cesser de couler, se tarir" |
B. - | Au fig. |
| 1. | "S'épuiser, se tarir" |
| 2. | "Disparaître" |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|