|
REFUIR, verbe |
[T-L : refuir ; GD : refus2 ; GDC : refuir ; FEW X, 196b : refugere ; TLF : XIV, 629b : refuir] |
I. - | Empl. trans. |
A. - | "Fuir, éviter qqc." |
B. - | "Mettre qqc. en sûreté" |
II. - | Empl. intrans. ou pronom. |
A. - | "Retourner en fuyant" |
B. - | (Se/s'en) refuir qq. part. "Se réfugier qq. part" |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin |
|
|