|
ESLOCHER, verbe |
[T-L : eslochier ; GD : eslochier ; AND : eslocher ; DÉCT : eslochier ; FEW XVI, 487b : *luggi] |
I. - | Empl. trans. "Secouer, ébranler (au propre ou au fig.)" |
A. - | Eslocher qqc. |
B. - | Eslocher qqn |
II. - | Empl. pronom. [D'une chose] "Devenir branlant, se disloquer" |
III. - | Part. passé en empl. adj. [D'une chose] "Branlant" |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin |
|
|