|
ENVENIMER, verbe |
[T-L : envenimer ; GD : envenimer ; GDC : envenimer ; FEW XIV, 236b : venenum ; TLF : VII, 1267a : envenimer] |
A. - | Au propre |
| 1. | Empl. trans. |
| 2. | Empl. intrans. ou pronom. [D'une plaie] "S'infecter, s'envenimer" |
B. - | Au fig. "Corrompre, pervertir" |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|