|
DESCHEVAUCHER, verbe |
[T-L : deschevauchier ; GD : deschevalchier ; AND : deschevalcher ; FEW II-1, 6b : caballicare] |
I. - | Empl. trans. Deschevaucher qqn. "Faire tomber qqn de cheval, le désarçonner" |
II. - | Empl. intrans. "Descendre de cheval" |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|