|
ATROTTER, verbe |
[T-L : atroter ; GD : atroter ; FEW XVII, 374a : *trottôn] |
I. - | Empl. intrans. "Accourir au trot" |
II. - | Empl. trans. Atrotter qqn qq. part. "Faire accourir qqn qq. part" |
III. - | Empl. pronom. S'atrotter qq. part. "Accourir qq. part (au trot)" |
IV. - | Part. passé en empl. adj. "Qui va le trot, qui court" |
DMF 2020 - Synthèse des lexiques |
Robert Martin |
|
|