|
ASSOUAGER, verbe |
[T-L : assoagier ; GD : assouagier ; AND : asuager ; DÉCT : assoagier ; FEW XII, 325a : *suaviare] |
I. - | Empl. trans. |
A. - | Assouager qqn. "Calmer, apaiser qqn" |
B. - | Assouager qqc. |
II. - | Empl. intrans. ou pronom. |
A. - | [D'une chose] "Se calmer, s'adoucir" |
B. - | [D'une pers.] |
| 1. | "Être soulagé, revenir à un état meilleur" |
| 2. | "S'adoucir" |
V. aussi assouagir |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Pierre Cromer |
|
|