|
APPRENTI, subst. masc. |
[T-L : aprentiz ; GD : aprentic ; GDC : aprentif ; AND : apprentiz ; DÉCT : aprentiz ; FEW XXV, 50a : apprehendere ; TLF : III, 322a : apprenti] |
A. - | "Celui qui apprend un métier sous la direction d'un maître, apprenti" |
B. - | P. ext. Apprenti (de qqc.) |
| 1. | "Novice (en qqc.)" |
| 2. | Ne pas estre apprenti de qqc./ne pas estre apprenti de + inf. "Être expert en qqc., dans l'art de" |
| 3. | Prov. |
DMF 2020 - Synthèse |
Pierre Cromer |
|
|