|
APPARENTER, verbe |
[T-L : aparenter ; GDC : aparenter ; FEW VII, 643b : parens ; TLF : III, 269a : apparenter] |
I. - | Empl. trans. Apparenter qqn. "Reconnaître, traiter qqn comme parent" |
II. - | Part. passé en empl. adj. ou subst. |
A. - | Empl. adj. |
| 1. | [D'une pers.] (Estre) apparenté (et allié). "Avoir de la parenté" |
| 2. | Au fig. [D'une chose] "Analogue" |
B. - | Empl. subst. au plur. "Parents, relations" |
DMF 2020 - Synthèse |
Pierre Cromer |
|
|