|
AHONTER, verbe |
[T-L : ahonter ; GD : ahonter ; DEAF, H581 ahonter ; FEW XVI, 182b : *hauniþa] |
I. - | Empl. trans. "Couvrir de honte, déshonorer" |
II. - | Empl. pronom. "Se couvrir de honte" |
III. - | Part. passé en empl. adj. |
A. - | "Honteux, couvert de honte" |
B. - | "Éhonté" |
DMF 2020 - Synthèse |
Pierre Cromer |
|
|