|
TIEN, poss. |
[T-L : ton4 ; GD : tien ; FEW XIII-2, 452a : tuus ; TLF : XVI, 225a : tien] |
[Poss. tonique, "prédicatif" ; le "possesseur" est de deuxième personne et du singulier] |
A. - | Adj. poss. "Tien" |
| 1. | Dét. + tien + subst. |
| - | Un tien + subst. ... |
| - | Le tien + subst. ... ... |
| . | [Fém. ancien toie, toue] ... |
| - | Ce tien + subst. ... |
| - | [Fém. ancien toie, toue, sans dét.] ... |
| 2. | [Empl. comme attribut] ... ... ... ... |
| - | [Fém. ancien toie, toue] ... ... |
| . | [Comme attribut de l'objet] ... |
| . | [Précédé d'un art. déf.] ... |
B. - | Pron. poss. Le tien/la tienne/les tiens/les tiennes ... ... ... ... ... ... ... |
| - | [Fém. ancien toie, toue] ... |
C. - | [Empl. de nominal] |
| 1. | Le tien. "Ce qui t'appartient, ton bien" ... ... |
| 2. | Les tiens. "Tes proches (ta famille, tes hommes...)" ... ... ... |
DMF 2020 - MAJ 2020 |
Robert Martin |
|
|