|
REDOUTER, verbe |
[T-L : redoter1 ; GDC : redouter ; DÉCT : redoter1 ; FEW III, 170a : dubitare ; TLF : XIV, 580a : redouter] |
A. - | Empl. trans. Redouter qqn/qqc. "Craindre, redouter qqn/qqc." |
B. - | Part. passé en empl. adj. "Craint, révéré, vénéré" |
V. aussi redoutable |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|