|
POURMENER, verbe |
[T-L : pormener ; GD : pormener ; FEW VI-2, 109a : minare] |
A. - | Pourmener qqc. |
| 1. | "Déplacer, faire avancer (un véhicule)" v. promener ... |
| 2. | "Poursuivre, conduire qqc." ... ... |
B. - | Pourmener qqn |
| 1. | "Poursuivre qqn" ... |
| 2. | "Mener, diriger qqn" ... ... ... |
| 3. | "Tourmenter, maltraiter qqn" ... ... ... ... |
| Rem. HENRI FERR., Modus et Ratio T., c.1354-1377, gloss. ; Jourd. Blaye alex. M., a.1455, gloss. |
| - | Pourmener qqn par guerre. "Mener une guerre continuelle contre qqn, harceler qqn" ... |
| - | Au fig. Pourmener qqn (de paroles). "Distraire, duper qqn" ... ... |
| Rem. Percef. IV, R., c.1450 [c.1340], gloss. |
| - | [D'une chose, ici p. iron.] ... |
V. aussi promener |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin |
|
|