|
MIEN, poss. |
[T-L : mien ; GD : mien ; FEW VI-2, 65a : meus ; TLF : XI, 799b : mien] |
[Poss. tonique, "prédicatif" ; le "possesseur" est de premère personne et du singulier] |
A. - | Adj. poss. "Mien" |
| 1. | Dét. + mien + subst. |
| - | Un mien + subst. ... ... ... ... ... ... ... |
| . | [Fém. ancien moie] ... |
| - | Le mien + subst. ... ... ... |
| . | [Fém. ancien moie] ... ... |
| . | [Sans dét.] ... |
| - | Ce mien + subst. ... ... ... |
| - | [Fém. ancien moie] ... |
| 2. | [Empl. comme attribut] ... ... ... ... ... |
| - | [Comme attribut de l'objet] ... |
| - | [Fém. ancien moie] ... ... ... ... |
| . | [Sans estre] ... |
B. - | Pron. poss. Le mien/la mienne/les miens/les miennes ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | [Fém. ancien moie] ... ... ... ... ... ... |
C. - | [Empl. de nominal] |
| 1. | Le mien. "Ce qui m'appartient, mon bien" ... ... ... ... ... |
| 2. | Les miens. "Mes proches (ma famille, mes hommes...)" ... ... ... ... ... |
DMF 2020 - MAJ 2020 |
Robert Martin |
|
|