|
FULCIR, verbe |
[GD : fulsir ; FEW III, 841a : fulcire] |
Empl. trans. |
A. - | "Soutenir, appuyer, étayer (de)" |
| 1. | Fulcir qqc. "Soutenir, appuyer, étayer qqc. (une opinion, un propos, une donnée...)" |
| 2. | Fulcir qqn. "Appuyer qqn (dans son opinion, dans sa conduite...)" |
B. - | P. ext. "Munir de, procurer" |
V. aussi foucir |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin / Pierre Cromer |
|
|