|
VANEGLOIRE, subst. fém. |
[*FEW IV, 164b : gloria ; FEW XIV, 165a : vanus] |
"Sotte vanité" : Vanegloar. Gallice vanegloire. Latine, hec paradoxa, xe. Idem hec cenodoxia, e. Item hic cenodoxius, xii, gallice vanement glorieux. Item hec cenodoxa, xe, gallice femme couvoituse [sic] de vaine gloire ([LAGADEUC, Catholicon G., 1499, 204-205]). |
V. aussi vainglorieux |
DMF 2020 - MAJ 2020 |
Robert Martin |
|
|