|
OUTRECUIDIER, adj. |
[*FEW II-1, 840b : cogitare] |
"Outrecuidant, téméraire, présomptueux, arrogant" : Cil seroit bien outrecuidier Quil le roy deffïer vouldroit. ([Pass. Semur D.M., c.1420 [1488], 105]). On n'y saroit remedyer Quant l'advocat Oultrecuidyer, Sans raison, maintesfoiz sentence. ([CH. D'ORLÉANS, Rond. C., 1443-1460, 363]). |
Rem. Ou lire outrecuidiez, oultrecuydyez ? V. outrecuidé. |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|