|
ENAATIR, verbe |
[*FEW XV-2, 90a : etia ; *FEW XVI, 179b : *hatjan] |
S'enaatir de + inf. "S'empresser de" : Convoiteux d'oÿr tels merveilles, Me suy de parler enaatis [var. enhatis] ([Boece en rime A., c.1350-1375, 4581]). [J. K. Atkinson, R. Ling. rom. t.75, 2011, 479] |
V. aussi aatir |
DMF 2020 - DMF 2015 |
Robert Martin |
|
|