|
CANETTE, subst. fém. |
[T-L : canete1 ; GDC : canette1 ; FEW II-1, 165a : kan ; TLF : V, 106a : canette1] |
"Petite cane" : Un gras cerf vault mieulx q'un heron Et un cenglier q'une quanete ([LA BUIGNE, Rom. deduis B., 1359-1377, 477]). |
| - | Ferrer oies, canettes. "S'occuper de niaiseries, perdre sa peine" : Item, le camus seneschal, Qui uneffoys paia mes debtes, En recompence mareschal Sera pour ferrer oyes, canectes, En luy envoyant ces sornectes Pour soy desennuyer ; combien, S'il veult, face en des alumectes : De beau chanter s'ennuyt on bien. ([VILLON, Test. R.H., 1461-1462, 138]). |
DMF 2020 - Synthèse |
Pierre Cromer |
|
|