|
BEGUERIE, subst. fém. |
[*FEW XV-1, 86b : *beggen] |
"Fait de bégayer, de mal prononcer ; premier langage d'un enfant" : Balbucia (...) : besguerie, come d'enfans ([LE VER, Dict. M.E., c.1420-1440, 40]). |
DMF 2020 - Lexique complémentaire 2007 |
Robert Martin |
|
|