|
ABANOYER, verbe |
[GD : esbanoier ; FEW XV-1, 48a : *ban] |
Empl. pronom. "Se divertir" : Or venroit volentiers, ausy c'on s'abanoie, Herbergier avoeuc vous o le mainie soie ([Belle Hélène Const. R., c.1350, 317]). Ensy que gentil homme se vont abanoier [var. esbanoier] ([Belle Hélène Const. R., c.1350, 392]). Reprendés ung ceval (...). Et j'en iray oussy ung autre apparellier, Et puis nouvielles lances pour nous à banoyer [l. abanoyer ?] ([God. Bouillon R., t.2, c.1356, 286]). [GD III, 338c, propose de lire abanoyer ; le donne sans doute à tort pour trans.] |
DMF 2020 - Synthèse |
Takeshi Matsumura |
|
|