|
TENDROYER, verbe |
[T-L : tendroiier ; FEW XIII-1, 207a : tener] |
"S'attendrir" : Et quant il fut endroit la Royne, le cuer luy tendrea, et elle lui dist : "Mauveis filx m'avés vous descongneue," et tous deux se prindrent à plourer, puis firent grant chiere. ([GRUEL, Chron. Richemont L., c.1459-1466, 19-20]). |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|