|
OINDRE, verbe |
[T-L : oindre ; GD : oindre ; GDC : oindre ; DÉCT : oindre ; FEW XIV, 36a : unguere ; TLF : XII, 461a : oindre] |
Empl. trans. |
A. - | Au propre |
| 1. | "Enduire, oindre (qqn, un animal, la peau, une plaie...)" ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| 2. | "Enduire qqc." ... ... |
| 3. | Se oindre de. "S'enduire de" ... |
B. - | En partic. |
| 1. | "Attoucher une partie du corps avec le saint chrême" ... ... |
| 2. | "Conférer l'onction à un souverain, lors de son sacre" ... ... ... ... ... |
C. - | P. ext. "Couvrir" ... |
D. - | Au fig. Oindre qqn |
| 1. | "Flatter, caresser, apaiser qqn, son coeur" ... ... ... |
| - | [P. oppos. à poindre] ... ... ... ... ... |
| . | Prov. ... |
| 2. | P. antiphr. "Frapper, faire souffrir" ... ... ... ... |
| 3. | "Graisser la patte à qqn" ... ... |
V. aussi oigner |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|