|
LAIDENGER, verbe |
[T-L : laidengier ; GD : laidangier ; AND : laidenger ; DÉCT : laidengier ; FEW XVI, 439b : *laiþ] |
A. - | "Injurier, outrager, railler, maltraiter" ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| Rem. Consol. Boèce C., c.1350, gloss. ; DESCH., Oeuvres Q., t.3, c.1370-1407, 157 ; Ponthus Sidoine C., c.1400, 11/330 ; Myst. st Clément Metz D., p.1439, gloss. ; Jourd. Blaye alex. M., a.1455, gloss. ; Cligès C.T., 1455, gloss. ; MOLINET, Faictz Dictz D., 1467-1506, 529 ... |
| - | Inf. subst. "Outrage" |
| Rem. DESCH., M.M., c.1385-1403, 322. |
B. - | "Blâmer, dénigrer" ... ... ... ... ... ... |
| - | Se laidenger. "Se blâmer soi-même, se faire des reproches" ... |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|