|
IRER, verbe |
[T-L : irier ; GD : irier ; DEAF, I433 irer ; AND : irer ; FEW IV, 811b : ira] |
I. - | Empl. trans. "Mettre dans une violente agitation, mettre en colère, courroucer" ... ... |
II. - | Empl. intrans. ou pronom. |
A. - | "S'affliger ; s'irriter" |
| Rem. Renart contref. R.L., 1328-1342, gloss. ; Jourd. Blaye alex. M., a.1455, gloss. |
B. - | "S'exalter, s'exciter" ... |
V. aussi iré |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|