|
IRER, verbe |
[T-L : irier ; GD : irier ; DEAF, I433 irer ; AND : irer ; FEW IV, 811b : ira] |
I. - | Empl. trans. "Mettre dans une violente agitation, mettre en colère, courroucer" |
II. - | Empl. intrans. ou pronom. |
A. - | "S'affliger ; s'irriter" |
B. - | "S'exalter, s'exciter" |
V. aussi iré |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|