|
HUREPER, verbe |
[T-L : hureper ; GD : hureper ; DEAF, H727-728 hure1 (hureper) ; AND : hurepé ; FEW IV, 517a : *hura] |
I. - | Empl. intrans. ou pronom. "Se hérisser" ... ... ... ... |
| Rem. Percef., éd. 1528 (heruppa), ds GD IV, 530c-531a. |
II. - | Part. passé en empl. adj. [Des cheveux, des poils, p. méton. d'une pers.] "Hérissé, ébouriffé" ... ... ... ... ... ... ... |
| Rem. Beufves Hant. I., c.1499-1503, 295 (var. 75, 29, herupee) ; Jourd. Blaye alex. M., a.1455, v.670, 1890 var., 13831 (hurepé), 1890 (hurupee). |
V. aussi hurer |
DMF 2020 - Lexique complémentaire 2007 |
Robert Martin |
|
|