|
HIRAUDER, verbe |
[T-L : hirauder ; GD : herauder ; DEAF, H484 hirauder ; FEW XVI, 199b : *heriwald] |
I. - | Empl. trans. |
A. - | Hirauder qqc. |
| 1. | "Proclamer publiquement qqc." ... ... ... |
| Rem. ORESME [Daudin], Remede Fort., a.1374, ds GD IV, 450b. MARTIN LE FRANC, Estrif D., 1447-1448. |
| 2. | "Louer qqc. outre mesure" ... |
B. - | Hirauder qqn |
| 1. | "Apostropher qqn, le pousser à qqc." ... |
| Rem. Guill. Orange T.H.G., p.1450, gloss. (heraulder). |
| 2. | "Apostropher qqn en lui reprochant ses défauts, ses manques, ses torts..., le tourmenter" ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | [D'une chose] "Tourmenter qqn" ... |
II. - | Empl. pronom. Se hirauder. "Se faire valoir, se mettre en valeur" |
| Rem. Guill. Orange T.H.G., p.1450, gloss. (heraulder). |
V. aussi herauder |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin |
|
|