|
HERITER, verbe |
[T-L : ireter ; GD : heriter ; GDC : heriter ; AND : heritant ; DÉCT : ireter ; FEW IV, 410b : hereditare ; TLF : IX, 786b : hériter] |
I. - | Heriter qqn (de qqc.). "Mettre qqn en possession de qqc. (d'un héritage ou d'un bien)" ... ... ... ... ... ... |
| - | Estre herité de qqc. "Être pourvu de qqc. à titre d'héritage, posséder qqc. par voie héréditaire" ... |
| - | Au fig. [L'héritage est un bien de nature spirituelle] ... ... |
II. - | Heriter (à) qqc. "Entrer en possession de qqc. (un héritage ou un bien)" |
A. - | Heriter qqc. ... ... |
B. - | Heriter à qqc. "Entrer en possession de qqc. par héritage" ... ... ... |
C. - | Empl. abs. ... ... |
D. - | S'heriter. "Entrer en possession de qqc." |
| Rem. Doc. 1381 ds GD IV, 465b ("acheter un immeuble pour avoir droit de bourgeoisie"). |
III. - | Empl. intrans. Heriter qq. part. "Résider qq. part" ... |
| Rem. GD IV, 465b. |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|