|
HERBEE, subst. fém. |
[T-L : erbee ; FEW IV, 406a : herba] |
A. - | "Herbage" : Par dalez le reviere l'avoit acraventé, Mes les giez de l'oiziel se sont arresté En une grant herbee ([Renaut Mont. B.N. V., c.1350-1400, 745]). Dolans fu Yvonnés qui le cuer ot entier De che qu'il voit l'oizeil en l'erbee ahoquier ([Renaut Mont. B.N. V., c.1350-1400, 746]). |
B. - | "Potion d'herbes médicinales" : Quel penance avés vous soufferte ? Quelz herbees, quel lavemen[t], Quel racine vous a offerte Pour recouvrer ce sauvement ? ([MOLINET, Myst. st Quentin C., c.1482, 84]). |
DMF 2020 - Lexique complémentaire 2007 |
Robert Martin |
|
|