|
GARRIR, verbe |
[T-L : gerir ; DEAF, G567 gerir ; AND : Ø ; *FEW IV, 71b : garrire ; FEW XXII-2, 3a : o.i.] |
Empl. intrans. "Roucouler" : Mais quant revint le tamps pasquour (...) Ou le rossignol chante hault Et chiet pasmés, que poy s'en fault, Sus l'erbe par trop fort garrir ([Pastor. B., c.1422-1425, 159]). |
V. aussi garriment |
DMF 2020 - Synthèse |
Hiltrud Gerner |
|
|