|
ESTRIF, subst. masc. |
[T-L : estrif ; GD : estrif ; AND : estrif ; DÉCT : estrif ; FEW XVII, 255b : *strid] |
A. - | "Affrontement, dispute" |
| 1. | "Affrontement armé, attaque, bataille, combat" ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | "Coups au combat" ... |
| - | "Attaque, violence" ... |
| 2. | "Contestation, querelle, dispute" ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
B. - | Loc. adv. |
| 1. | Par estrif. "À l'envi, à qui mieux mieux" ... ... ... ... |
| - | À estrif. "Avec ardeur" ... |
| 2. | Sans estrif. "Sans contestation" ... ... |
| - | "Sans difficulté" ... |
| - | "Volontiers, de bon gré" ... |
| 3. | Estre estrif à qqn. "Être un sujet de querelle, de difficulté pour qqn" ... |
| - | Estre en estrif de + inf. "Débattre pour savoir si" ... |
C. - | "Difficulté, effort difficile" ... ... |
V. aussi estrive |
DMF 2020 - MAJ 2020 |
Robert Martin |
|
|