|
ESCHALLENGER, verbe |
[T-L : eschalongier ; GD : escalengier ; AND : eschalenger ; FEW II-1, 104a : calumniare] |
Empl. intrans. "Chercher querelle, provoquer" ... |
REM. Chron. Pays-Bas, 1458 (ms. du XVe s., Et le conte d'Estampe escalenghoit entre eus deux) ds GD III, 351a. |
DMF 2020 - Lexique complémentaire 2007 |
Pierre Cromer |
|
|