|
ENFONDRER, verbe |
[T-L : enfondrer ; GD : enfonder ; AND : enfundrer ; FEW III, 875 : fundus] |
A. - | "Aller ou faire aller au fond" ... |
| - | "Aller ou faire aller au fond de l'eau, couler" ... ... ... |
| - | "Faire couler à fond, répandre en abondance" ... |
| - | Empl. pronom. S'enfondrer. "Aller au fond" ... |
B. - | "Enfoncer, défoncer ; détruire" |
| 1. | "Enfoncer" ... |
| 2. | "Enfoncer, défoncer" ... ... ... |
| - | "Crever (un abcès)" ... |
| - | Part. passé en empl. adj. [D'un chemin, d'un terrain] "Abîmé, défoncé" ... ... |
| 3. | "Faire s'effondrer, détruire, briser" ... ... ... ... ... |
| - | Empl. intrans. "S'effondrer, s'écrouler" ... ... |
C. - | Enfondrer en/sur. "Fondre, se jeter sur" ... ... |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin |
|
|