|
ELECTRE, subst. masc. |
[T-L : electre ; GD : electre ; *FEW III, 211a : electrum] |
"Ambre" : Et le sang qui en saillit fut converty en gomme, qui autrement est nommée electre et se durcist au soleil et si flote par my le fleuve apellé Herydanus jusques en Lombardie. ([Ovide mor. B., 1466-1467, 87]). |
DMF 2020 - Lexique complémentaire 2007 |
Pierre Cromer |
|
|