|
DETRIER, verbe |
[T-L : detriier ; GD : detrier ; AND : detrier2 ; FEW XIII-2, 258b : tricare] |
I. - | Empl. trans. Detrier qqn/qqc. |
A. - | "Retarder qqn ou qqc., empêcher qqn de faire qqc." ... ... ... ... ... ... ... |
| Rem. Percef. IV, R., c.1450 [c.1340], gloss. |
| - | "Faire attendre qqn" ... |
| . | Detrier qqn à + inf. ... ... |
B. - | "Repousser, écarter qqn ou qqc." ... ... ... |
| - | "Détourner qqn (de qqc.)" ... ... ... |
| - | "Empêcher qqc." ... ... ... |
| . | [D'une chose] ... |
C. - | "Allonger (un propos)" ... |
II. - | Empl. intrans. ou pronom. "Tarder, s'attarder, hésiter" ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | "Faire durer ce que l'on fait" ... ... |
| . | [D'une action] "Durer, traîner" ... |
| - | (Se) detrier de + inf. "Différer de, tarder à" ... ... |
| - | Empl. impers. "Prendre du retard" ... |
| - | Sans detrier. "Sans tarder, sans délai" ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| Rem. Myst. st Clément Metz D., p.1439, gloss. |
III. - | Inf. subst. "Retard" ... |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|