|
DESTOURBIER, subst. masc. |
[T-L : destorbier ; GD : destorbier ; FEW III, 102a : disturbare] |
A. - | "Trouble, perturbation, empêchement, embarras, obstacle" ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| Rem. WAUQUELIN, Belle Hélène Const. C., c.1448-1452, gloss. ; Guill. Orange T.H.G., p.1450, gloss. ; Percef. I, R., c.1450 [c.1340], gloss. ; Jourd. Blaye alex. M., a.1455, gloss. ; Chasse am. W., a.1509, gloss. ... |
| - | Par destourbier. "Dans le trouble" ... |
| - | Sans destourbier. "Sans empêchement" ... ... ... |
B. - | P. méton. "Dommage, désordre, dégât ainsi causé" ... ... ... ... ... |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|