|
DESBAUCHER, verbe |
[T-L : desbauchier ; GD : desbaucher ; GDC : desbaucher ; AND : debauker ; FEW XV-1, 37a : *balko ; TLF : VI, 756a : débaucher] |
A. - | "Disperser, éparpiller" ... |
| Rem. Cf. T-L II, 1479 (a.fr.). |
| - | "Écarter" |
| Rem. GILLES LE MUISIT, Poésies K., t.1, c.1347-1353, 119, ds T-L II, 1479. |
| - | "Troubler, altérer" |
| Rem. MOLINET, Faictz Dictz D., 1467-1506, gloss. |
| - | Empl. pronom. à sens passif "Se révéler, se déclarer (?)" ... |
| Rem. Cf. G. Roques, in : Le M. fr. (3e Colloque, Düsseldorf), 1982, 109. |
B. - | "Faire quitter d'autres occupations" ... |
| Rem. Ex.1469 ds TLF. |
| - | Se desbaucher. "Se détourner de son occupation" ... |
C. - | "Séduire" |
| Rem. MOLINET, Faictz Dictz D., 1467-1506, gloss. |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|