|
CLAIRAIN, subst. masc. |
[T-L : clarain ; GD : clairain ; FEW II-1, 743a : clarus] |
"Clairon" : ...et estoit grand plaisir de regarder la noblesse, armes reluire, banieres voler, clarins et trompettes sonner. ([LE BEL, Chron. V.D., t.2, 1359, 294]). |
REM. CHART. J., Chron. Ch. VII (clairins), et MARTIAL D'AUV. (éd. 1493, clerins) ds GD II, 144a. MARTIN LE FRANC, Estrif D., 1447-1448, 231, 4 (clarin). |
DMF 2020 - Lexique complémentaire 2007 |
Robert Martin |
|
|