|
ACHEMINER, verbe |
[T-L : acheminer ; GDC : acheminer ; AND : acheminer ; DÉCT : acheminer ; FEW II-1, 146a : camminus ; TLF : I, 516b : acheminer] |
I. - | Empl. trans. |
A. - | Au propre |
| 1. | Acheminer qqn |
| a) | "Mettre en chemin, faire partir" ... |
| b) | "Conduire, accompagner" ... |
| c) | [D'une réalité abstr.] "Amener" ... ... |
| 2. | Acheminer un cheval. "Mener, diriger" ... ... |
B. - | Au fig. |
| 1. | "Diriger" ... ... |
| 2. | "Mettre sur la bonne voie" ... |
II. - | Empl. pronom. "Se mettre en chemin" ... ... ... ... ... ... ... |
| - | S'acheminer à + inf. ... |
| - | S'acheminer qq. part ... ... ... ... ... ... ... |
| - | Faire acheminer ... ... |
III. - | Estre acheminé. "Être en chemin" ... ... ... ... |
DMF 2020 - Synthèse |
Jean-Loup Ringenbach |
|
|