|
ABUTER, verbe |
[T-L : abuter ; GD : abuter ; AND : abuter ; FEW XV-2, 38a : butr ; TLF : I, 286b : abuter] |
I. - | Empl. trans. |
A. - | Abuter qqn. "Le diriger vers (un but)" ... |
B. - | Abuter qqc. "Régler, organiser, préparer minutieusement" ... |
| - | "Arrêter (un compte)" |
| Rem. Doc. 1450 ds GD I, 40b. |
C. - | Abuter que. "Compter, calculer que" ... |
II. - | Empl. trans. indir. Abuter à. "Toucher à" |
| Rem. Doc. 1431 ds GD I, 40c. |
III. - | Empl. pronom. |
A. - | "Se caler contre qqc." ... |
| - | [D'un animal] S'abuter contre [un autre animal]. "Se jeter sur" ... |
B. - | Au fig. S'abuter de qqc. "Conduire qqc. à son terme, à sa fin" ... |
REM. Sur ce verbe, cf. Romania 101, 1980, 13 (P. Ruelle). |
DMF 2020 - MAJ 2020 |
Robert Martin |
|
|