|
SUCRER, verbe |
[T-L : çucrer ; GDC : sucrer ; FEW XIX, 162b : sukkar ; TLF : XV, 1050b : sucré ; TLF : XV, 1051a : sucrer] |
I. - | Empl. trans. "Mettre du sucre (dans un mets), adoucir par adjonction de sucre" ... ... ... ... ... ... ... ... |
| Rem. Textes méd. fr., éd. R. Arveiller, c.1350. In : Romania 94, 1973, 163. |
II. - | Part. passé en empl. adj. ou subst. |
A. - | "Sucré" ... |
| - | Empl. subst. au fém. "Mets sucré" ... |
B. - | Au fig. |
| 1. | Empl. adj. |
| a) | "Doux" ... ... ... |
| Rem. MARTIN LE FRANC, Estrif D., 1447-1448, 25/13. |
| b) | "D'une douceur affectée" ... |
| Rem. COQUILL., Oeuvres F., 1478-p.1494, 37 (d'une femme). |
| 2. | Empl. subst. au fém. "Femme d'une douceur affectée" |
| - | Faire la sucree |
| Rem. COQUILL., Oeuvres F., 1478-p.1494, 312. |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin |
|
|