[1] | " Lors li dist : "Ne me celez onques, Sire, rien de vostre besoigne Par un covant que je vos doigne Consoil au mialz que je savrai. (CHR. DE TROYES, Lancelot, 1177, 35b) | [2] | -Sire, mout boen gré vos savrai, Fet Meleaganz a son pere, Se Kex son outrage conpere, Si que la reïne i ait honte. (CHR. DE TROYES, Lancelot, 1177, 45d) | [3] | "Ja Dex, fet ele, ne me voie Qant je ja mes reposerai Jusque tant que je an savrai Novele certainne et veraie. (CHR. DE TROYES, Lancelot, 1177, 51c) | [4] | Tant celerai ce don me duel, Ne ne savrai de mes dolors Aïde querre ne secors ? (CHR. DE TROYES, Cligès, 1176, 56d) | [5] | Car se garir vos an doit nus, A moi vos an poez atandre, Car bien vos savrai santé randre. (CHR. DE TROYES, Cligès, 1176, 65c) | [6] | Certes, je le savrai, mon vuel. (CHR. DE TROYES, Érec, 1170, 10d) | [7] | De celui savrai ge bien dire qu'il estoit mout de cors petiz, mes de grant cuer estoit hardiz. (CHR. DE TROYES, Érec, 1170, 14f) | [8] | Cele part voel aler le cors, si savrai quel besoing ele a ; (CHR. DE TROYES, Érec, 1170, 17b) |
|
|